”Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yaptığımız yolculuktur; o özgün çağrıya kulak vermeli, yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz.”
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, 80 yaşındaki bir büyükannenin torununa içinden geldiği gibi yazdığı, bir bakıma günah çıkarttığı mektuplardan oluşuyor. Okumayı bitirdikten hemen sonra yazarın bu kitabı kaç yaşında yazdığına baktım ve 37 olduğunu görünce de açıkcası biraz şaşırdım. Çünkü kitap boyunca bunun bir kurgu olduğuna dair bir şey hissetmedim. Sanki gerçekten 80 yaşındaki bir büyükannenin torununa yazdığı mektupları tavan arasında bulmuş ve hızlıca okumaya başlamış gibiydim. Bu yönden yazarın o ince noktayı çok iyi yakaladığını söyleyerek hakkını vermek lazım.
Hayatı boyunca kendi içinde sır olarak tuttuğu ve bir yük olarak taşıdığı kelimeleri ardı ardına kağıda dökmeye başlıyor Olga ninemiz ve torununa hazırladığı mektuplar da bu şekilde ortaya çıkıyor. (Sanırım Olga’ydı ninemizin adı, kitap onun ağzından yazıldığı için adını tek bir yerde yakalayabildim) Torunu demişken, annesi(Olga ninemizin kızı) bir trafik kazasında ölünce torununu Olga ninemiz büyütüyor ve ergenlik yıllarına geldiğinde okumak için başka bir yere gidiyor. Olga da yalnız kalıyor. Bu yalnızlık onu geçmişi tekrar tekrar düşünmeye ve pişmanlıklarını tekrar tekrar yaşamaya sevkediyor. Bu düşüncelerini de hastalığından dolayı bir daha göremeyeceğini düşündüğü torununa anlatıyor, hiçbir zaman göndermeyeceği mektuplarla.
Özellikle bazı yerlerinde anlatılanlar insanın içine işliyor. Hani çoğumuzun bir kere bile olsa yaptığı şeyi akıllara tekrar getiriyor. Ailemizdeki büyükleri ki genelde dede ve ninelerimizi “anlamazlar”, “önemsemezler” diye başımızdan attığımız zamanlarda onların gerçekte ne düşündüklerini gözardı ettiğimiz olmuştur. Bu kitap aslında onların her şeyi çok iyi anladıklarını, kendi iç dünyalarında çevrelerindekileri nasıl önemsediklerini ve onlara karşı ne çok sevgi beslediklerini gösteriyor bizlere. Kitabı bitirdikten sonra anneannem ve dedeme dair hatıralar canlandı ve ister istemez hüzünlendim. Sizi gerçekten seven büyüklerinizi ihmal etmeyin, sonsuza dek yanınızda kalmayacaklarını bilerek yaşayın ki pişmanlıklar kalmasın ardınızda.
Kelimeler dokunsun kalbinize.
